Tumor veel dunner en een stukje korter geworden

Goed nieuws, zei de chirurg al meteen bij binnenkomst. De tumor is significant kleiner geworden. Eerst was het een soort misvormde krielaardappel van 4,2 x 2,4 x 3,3 cm. Nu is het meer een mini-augurkje geworden van 3,4 x 1,4 x 1,7 cm. Ook is het weefsel minder hard geworden. Dat betekent dat het uit elkaar aan het vallen is. Verder is de aantasting van de okselklieren kleiner geworden, van 1,9 naar 1,2 cm
Nadat de chirurg dit had verteld keek ze op en zei: 'Je hebt al je haar nog staan!' Dat zag ze ook niet iedere dag!
Na het goede nieuws kon het niet meer stuk vandaag. Ze voelde nog aan mijn borst. Borstsparend opereren of niet hoeft nu nog niet beslist te worden, maar als de krimp nog even doorzet zou het wel kunnen.

Nu eerst uit eten om het goede nieuws te vieren!

(later)
Nog even een korte samenvatting van de rest van het gesprek. Nu we weten dat de chemo zijn werk heeft gedaan in de tumor, is de verwachting dat dat ook gebeurd is in de aangetaste ruggenwervel. Misschien wil de oncoloog dat nog bevestigd zien door middel van een CT-scan. Mijn oncoloog kennende, denk ik dat ze dat zeker zal willen, maar de afspraak is nu dat ze dat eerst overlegt met een collega. Donderdag belt ze me op om de uitkomst van dat overleg te bespreken.
Ik weet niet of ik op een CT-scan moet hopen. Natuurlijk hoor ik graag nog meer goed nieuws, maar er zit ook een risico aan. In het bot is het resultaat namelijk minder goed en minder snel zichtbaar. De uitkomst van een CT-scan kan zijn: we zien nog geen vooruitgang, maar dat kan nog komen. Tja, dan hoor ik het liever aan het einde van de 12 kuren die nog komen gaan. En dan liever het zekere, goede nieuws: de kuren hebben ook in de rug hun werk gedaan!